مردم توزیع می خواهند
به گزارش مجله یک کامپیوتر، فرض محال که محال نیست ! بگذارید خوشبین باشیم و فرض کنیم همین فردا راه درمان و پیشگیری کرونا کشف شد و دست بر قضا یک قرص ساده بود که می توانستیم به آسانی برای نزدیک به 80 میلیون ایرانی فراوری کنیم. چنین کشفی انتها دردسرهای کرونا در ایران نخواهد بود، بلکه درست از همین جا یک دردسر عظیم تر از کرونا شروع می گردد: توزیع !
این که این قرص را چطور درست کنیم و به موقع به دست همه برسانیم، این که چطور مطمئن شویم عده ای چند بار قرص نگرفته اند و عده ای حتی یک بار هم نگرفته اند، این که جلوی احتکار قرص و ایجاد بازار سیاه را بگیریم و این که با معضل قرص های ناسالم و جعلی چه کنیم، تنها بخشی از مسائلی است که به دلیل نبود یک سازوکار درست توزیع در کشور با آنها روبرو خواهیم بود.
هم مردم و هم دولت سال هاست از نداشتن سیستم درست توزیع رنج می برند. مردم سختی ها و مسائل ناشی از توزیع نادرست امکانات را تحمل نموده اند و دولت های مختلف با وجود هزینه های زیاد در خدمات رسانی به جای دست مریزاد و خدا قوت،گلایه و چه بسا که ناسزا شنیده اند.
دوران توزیع کوپنی را فراموش کنید و آخرین موقعیت های مهمی را که احتیاج به توزیع در ابعاد ملی داشته ایم به خاطر بیاورید. مثلا در ماجرای توزیع سبد کالا در سال 1392 ناتوانی در توزیع این سبدها دو کشته داد. انتشار تصاویر صف ایستادن مردم، غرور ایرانی ها را خدشه دار کرد و خوراک رسانه های بیگانه برای تحقیر مردم شد. سال گذشته توزیع گوشت سهمیه ای در میادین میوه و تره بار هم همان تصاویر توزیع سبد کالا را بازسازی کرد.
در هر دو ماجرای بالا دولت ارقام زیادی به مردم یاری کرد و در عین حال نزد افکار عمومی ناتوان جلوه داده شد. در حوادث طبیعی سال های گذشته نیز همین مشکل را داشته ایم؛ مثلا در زلزله کرمانشاه فقط جمعیت هلال احمر نزدیک به صد هزار چادر توزیع نموده است. این منهای هزاران چادر است که از سوی سایر دستگاه ها و از محل یاری های مردمی به کرمانشاه ارسال شده است.در همه شهرهای منطقه زلزله زده کرمانشاه بر اساس آمار کمتر از 33 هزار خانوار ساکن بودند.یعنی دست کم سه برابر احتیاج چادر توزیع شده است، اما همین حالا هم اگر به سرپل ذهاب بروید پیدا کردن خانواده هایی که بگویند هرگز چادر نگرفته اند کار سختی نیست.
در سیل های سال جاری هم ما هرگز با کمبود تن ماهی و پتو و دیگر اقلام ضروری روبرو نبوده ایم،اما نتوانسته ایم آنها را درست به دست مردم برسانیم. نتیجه، انتشار ویدئو هایی از مردم ناراضی مناطق سیل زده در شبکه های اجتماعی و البته مسؤولانی دلسرد از نادیده شدن کوشش هایشان برای خدمت رسانی بود.
بی توجهی برای راه اندازی یک سامانه درست توزیع که مبتنی بر اطلاعات شفاف و بر اساس فناوری باشد غفلت عظیم ما در این سال ها بوده است.توزیع، حلقه آخر خدمات رسانی است و هر اخلالی در آن، تمام فرآیند خدمت رسانی را تحت تاثیر قرار می دهد.در شرایط عادی بعضی کمبودها در توزیع قابل چشم پوشی است؛ اما در شرایط بحرانی، توزیع نادرست بحران های بعدی را خلق می نماید.
در بحران ها، عدالت یکی از اصلی ترین احتیاجهاست. مردم بحران زده اگر احساس نمایند تبعیض در خدمات رسانی وجود دارد با خواسته های دولت همراه نخواهد شد و حتی می تواند مقدمه شکل گیری اعتراض های جمعی و ایجاد تبعات بعدی باشد.
همین حالا اگر از مسؤولان وزارت بهداشت بپرسید، آماری چشمگیر از توزیع ماسک و اقلام بهداشتی خواهند داد و البته دروغ نمی گویند. از مردم هم اگر بپرسید خواهند گفت چیزی به دست شان نرسیده و البته آنها هم دروغ نمی گویند ؛ این یک معما نیست،محصول بی توجهی به توزیع است.
تجربه دنیا در این زمینه ساده، شایسته آنالیز و قابل تکرار است.در داخل کشور هم اگر کسی سراغ شرکت های نوپا را بگیرد، حتما با تعداد زیادی از ایده های قابل اجرا روبرو می گردد.
کرونا خواهد رفت و مشکل نبود یک شبکه توزیع درست و درمان با ما خواهد ماند... .
روح الله رجایی - سردبیر روزنامه جام جم
منبع: جام جم آنلاینبانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما