آخر سال، یه جای دور

به گزارش مجله یک کامپیوتر، نگار حسینی:قرار گذاشتم آخر سالی برم یه جای دور. همون دوردورا که نمی دونم کجاس. داره صدام می زنه. می گه بیا این سمتی. راه رو می گم... سوار اتوبوس می شم. می رم پیش راننده. می گه کجا می خوای بری؟

آخر سال، یه جای دور

می گم یه جای دور. می گه آخر ساله، خیابونا شلوغ؛ خسته می شی. می گم نمی شم، می خوام برم. می گه پس بشین که رفتیم. می شینم رو جایگاه. خیابونا ناهمواره. هی اتوبوس بالا پایین می شه. پلیس جلوی اتوبوس رو می گیره. به راننده می گه کجا با این عجله؟ می گه آخر ساله، مسافرا راهشون دوره؛ این یه بار رو کوتاه بیا. می گه نمی شه؛ مسافرا رو پیاده کن. مسافرا پیاده می شن. می رم لب جدول کنار خیابون می شینم. یه پیرمرد با دوچرخه اش جلوم می ایسته. می گه جوون آخر ساله، خیابونا شلوغ؛ می رسونمت. می گم واقعاً؟ می گه آره. می گم واقعاً؟! می گه آره جوون، بیا بالا. می رم بالا، پشت دوچرخه اش می شینم. آروم رکاب می زنه. می گم یکم تندتر برو. می گه چی؟ می گم تندتر برو. می گه صداتو نمی شنوم، بلندتر بگو. داد می زنم می گم تندتر برو. می گه چرا داد می زنی؟ می گم ای بابا، سرکارمون گذاشتی؟ می گه جوون این دوچرخه به سن خودم رسیده، بالأخره می رسیم. می گم خونه ت کجاس؟ می گه همین نزدیکیا. می گم من می خوام... می گه می دونم. می گم چیو می دونی؟ می گه این که کجا می خوای بری؟ می گم از کجا فهمیدی؟! می گه از چشات. می گم چشام چی می گن؟ می گه، می گن که دلتو زدی به دریا. می گم شاید. می گه رسیدیم، اینم خونه مون. می گم مرسی، من دیگه خودم می رم. می گه چی؟ می گم من دیگه می رم، خدانگه دار. می گه آخر ساله، خیابونا شلوغ؛ بمون. براش دست تکون می دم و می گم راه صدام می زنه، باید برم. برام دست تکون می ده و می ره سمت خونه شون. منم می رم سمت راهم... بوی نون تازه می آد. گرسنه ام شده. می رم سمت نونوایی. به نونوا می گم آخر سالی نون دارین؟ می گه چرا نداریم، خوبشم داریم. می گم پس دوتا تازه شو بهم بده. می گه ای به روی چشم. می گم چه قدر می شه؟ می گه مسافری، مهمون من. می گم از کجا فهمیدی؟! می گه قیافت جدیده، اهالی این محل رو می شناسم. نون رو بهم می ده. می گم ممنون بابت نون؛ خیلی خوشمزه اس. دیگه باید برم. می گه حالا می موندی؟ آخر ساله، خیابونا شلوغ. می گم نه دیگه، راه صدام می زنه باید برم. می گه هرچی خودت صلاح می دونی. از اون محل می آم بیرون، می رسم به جاده. منتظر ماشینم. یه ماشین جلو پام نگه می داره. می گه کجا می ری؟ می گم یه جای دور. می گه اون جا کجاس؟ می گم نمی دونم. می گه نمی دونی؟ می گم نه. می گه واقعاً نمی دونی؟! می گم نه نمی دونم. می گه پس چه جوری جایی رو که نمی دونی کجاس می خوای بری؟! می گم راه بهم می گه. می گه چی بهت می گه؟ می گم، بهم می گه کدوم سمتی برم. می گه این سمتی می خوای بری؟ می گم آره. می گه تا کجا؟ می گم چی تا کجا؟ می گه تا کجا می خوای بری؟ آخر ساله، خیابونا شلوغ. می گم پیداش می کنم. می گه مطمئنی؟ می گم آره. می گه پس سوار شو. سوار می شم. تو ماشین از خستگی خوابم می بره. شب می شه. راننده صدام می کنه. می گه دیگه این آخرشه، پیاده شو. می گم این جا کجاس؟ می گه مگه نمی خواستی بری یه جای دور؟ این جا همون جای دوره؛ پیاده شو که آخر ساله، خیابونا شلوغ. باید برگردم خونه. می گم دمت گرم که رسوندی. می گه قربانت. پیاده می شم. می رم سمت مسافرخونه. می گم یه اتاق می خوام. می گه آخر ساله، اتاقا پر. می گم این جا بازم مسافرخونه داره؟ می گه نه، فقط همین یه دونه اس. می گم پس الآن کجا برم؟ می گه صبر کن، یه جوری برات جورش می کنم. می گم چه جوری؟ می گه تو بمون می فهمی... اتاق رو بهم نشون می ده. می گم اینه اتاقی که می گفتی؟ می گه آره. می گم واقعاً این جا بخوابم؟! می گه آخر شبی اومدی، چه انتظاری داشتی؟ می گم ولی بوی نم می ده. می گه بخوابی نمی فهمی. می گم خیله خب، من صبح می رم. می گه می موندی؟ می گم نه، برم که راه صدام می زنه. می گه عجب! می گم این جا اتوبوس داره؟ می گه آره، می خوای با اتوبوس بری؟ آخر ساله، خیابونا شلوغ؛ خسته می شی، بمون. می گم نمی شه، می خوام برم. می گه باشه، سفر به سلامت. می گم ممنون... صبح که پا می شم، می رم سوار اتوبوس می شم. می رم پیش راننده. می گه کجا می خوای بری؟ می گم یه جای دور...

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 9711

به "آخر سال، یه جای دور" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "آخر سال، یه جای دور"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید